„Przeziębiony pęcherz” to potoczne, niemedyczne określenie zakażenia pęcherza moczowego. Kobiety są nawet 50 razy bardziej od mężczyzn narażone na tę przypadłość. Powodem tego jest budowa anatomiczna żeńskiego układu moczowego (krótka cewka moczowa, niewielka przerwa między cewką moczową a odbytem). Nawet kilkuletnie dziewczynki znacznie częściej chorują na zapalenie pęcherza moczowego niż chłopcy. 20% kobiet zapada na tę infekcję dróg moczowych każdego roku. Jak zidentyfikować infekcję i skutecznie sobie z nią radzić?
Spis treści
Objawy zakażenia pęcherza moczowego
W infekcji pęcherza moczowego występują charakterystyczne objawy: ciągłe parcie na pęcherz, skąpomocz, kłucie i pieczenie podczas oddawania moczu (często przy towarzyszącym zapaleniu cewki moczowej), popuszczanie moczu, krwiomocz. Często towarzyszy im ból podbrzusza, a czasem również gorączka.
Przyczyny zakażenia pęcherza
Bakteryjne zakażenie pęcherza moczowego
Wbrew obiegowej opinii zapalenie pęcherza nie jest spowodowane siedzeniem na zimnym kamieniu. Zakażenie pęcherza moczowego ma zazwyczaj podłoże bakteryjne. Najczęściej jego przyczyną jest bakteria E. coli, która bytuje w jelicie grubym zdrowego człowieka. E.coli w jelicie odpowiada za rozkładanie pokarmu. Niezwykle łatwo jest przenieść E. coli z okolicy odbytu na cewkę moczową, gdzie może spowodować zakażenie np. podczas korzystania z toalety.
Bakteryjne zakażenia pęcherza moczowego są częste u hospitalizowanych, zacewnikowanych pacjentów. Zwłaszcza długotrwałe stosowanie cewnika u pacjenta zwiększa ryzyko zachorowania na zakażenie dróg moczowych.
Grzybicze zakażenie pęcherza moczowego
Zakażenia grzybicze pęcherza moczowego występują rzadziej, najczęściej w trakcie lub krótko po antybiotykoterapii oraz u osób z obniżoną odpornością. Najczęstszą infekcję drożdżakową wywołują drożdżaki z rodzaju Candida, które mogą naturalnie występować w pochwie i dlatego można je wykryć w próbce moczu. Leczenie przeciwgrzybicze rozpoczyna się dopiero po pojawieniu się objawów infekcji i wykryciu w posiewie moczu grzybów z rodzaju Candida. Inne grzyby wywołujące infekcje dolnych dróg moczowych to Cryptococcus, Aspergillus, Histoplasma, Blastomyces, Coccidioides. Szczepy te nie występują naturalnie w drogach moczowych człowieka i jeśli diagnosta stwierdzi je w próbce moczu, należy natychmiast rozpocząć leczenie. Drożdżakowa infekcja dróg moczowych zwykle występuje u osób z obniżoną odpornością, które zostały zacewnikowane po antybiotykoterapii i które chorują na cukrzycę.
Badanie moczu w kierunku zakażenia pęcherza moczowego
Podstawowym badaniem w kierunku objawowego zapalenia pęcherza moczowego jest posiew moczu. Badanie polega na ocenie ilości i rodzaju bakterii lub grzybów w moczu. Zidentyfikowanie patogenu wywołującego infekcję i określenie jego wrażliwości na antybiotyki (antybiogram) pozwala na wybór najskuteczniejszego leczenia. W przypadku infekcji grzybiczej lekarz nie przepisuje pacjentowi antybiotyków, ale leki przeciwgrzybicze, takie jak flukonazol.
Dlaczego bada się mocz?
Jeśli podejrzewamy infekcję dróg moczowych należy wykonać ogólne badanie moczu oraz posiew moczu. Dobrze, aby posiew moczu był wykonany wraz z antybiogramem. Antybiogram pozwala lekarzowi dobrać najskuteczniejszy antybiotyk. Właściwie dobrane leczenie skraca czas trwania choroby. Często kiedy pacjent zgłasza się do lekarza, który diagnozuje zapalenie pęcherza moczowego, rozpoczyna się leczenie empiryczne przeciwko najbardziej prawdopodobnemu patogenowi, czyli bakterii E. coli, a przecież wiemy, że nie zawsze ta bakteria jest przyczyną zakażenia dróg moczowych. Musimy pamiętać, że każda antybiotykoterapia zostawia ślad w naszym organizmie. Posiew moczu to niedrogie badanie, które oszczędza zdrowie i pieniądze wydane na niewłaściwe leczenie.
Jak prawidłowo pobrać mocz na posiew?
Posiew moczu wykonujemy zawsze przed podaniem antybiotyku i innych leków (np. furazydyny bez recepty) lub 5-7 dni po zakończeniu kuracji. Przed pobraniem próbki moczu zewnętrzne narządy płciowe należy dokładnie umyć i osuszyć ręcznikiem (najlepiej jednorazowym, papierowym). Dzięki temu nie zanieczyścimy próbki moczu bakteriami, które znajdowały się na skórze. Do badań pobieramy mocz z porannej mikcji, ze środkowego strumienia, do specjalnego pojemnika na posiew. Próbkę należy dostarczyć do laboratorium w ciągu 2 godzin od pobrania, a jeśli nie jest to możliwe, należy ją przechowywać w lodówce.
Możesz zamówić posiewów moczu w naszym sklepie internetowym i zwrócić próbkę do dowolnego punktu pobrań. W każdym punkcie pobrań dostaniesz specjalne pojemniki na próbkę moczu do posiewu.
