Miedź to pierwiastek śladowy wchodzący w skład ważnych enzymów, który odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych, takich jak funkcjonowanie układu nerwowego, meta...

Miedź w DZM

Nazwy oficjalne i zwyczajowe badania:

Miedź to pierwiastek śladowy wchodzący w skład ważnych enzymów, który odgrywa kluczową rolę w wielu procesach biologicznych, takich jak funkcjonowanie układu nerwowego, metabolizm żelaza oraz synteza kolagenu. W organizmie najwięcej miedzi znajduje się w mięśniach szkieletowych, kościach i w wątrobie. Badanie poziomu miedzi w dobowej zbiórce moczu (DZM) jest istotnym elementem diagnostyki chorób metabolicznych, takich jak choroba Wilsona, oraz oceny nadmiaru lub niedoboru tego pierwiastka w organizmie.

Znaczenie badania

Oznaczenie poziomu miedzi w dobowej zbiórce moczu pozwala na:

• Diagnostykę choroby Wilsona – genetycznej choroby związanej z zaburzeniem metabolizmu miedzi, prowadzącej do jej gromadzenia w wątrobie, mózgu i innych narządach.
• Ocenę zatrucia miedzią, np. w wyniku nadmiernej ekspozycji na miedź w środowisku lub nadmiernej suplementacji.
• Monitorowanie pacjentów z chorobami metabolicznymi i wątrobowymi związanymi z nieprawidłowym metabolizmem miedzi.
• Kontrolę skuteczności leczenia chelatującego, stosowanego w terapii choroby Wilsona.

Kiedy warto wykonać badanie?

Badanie poziomu miedzi w DZM jest zalecane w przypadku:

• Podejrzenia choroby Wilsona, szczególnie u osób z objawami takimi jak:
  • Zaburzenia neurologiczne, np. drżenia, zaburzenia mowy, trudności z koordynacją ruchową.
  • Objawy psychiczne, takie jak depresja, zmiany nastroju czy zaburzenia zachowania.
  • Przewlekłe uszkodzenie wątroby (np. marskość wątroby) lub objawy niewydolności wątroby.
  • Pierścień Kaysera-Fleischera (złogi miedzi w rogówce, widoczne w badaniu okulistycznym).
• Oceny ryzyka zatrucia miedzią w wyniku nadmiernej suplementacji lub ekspozycji środowiskowej.
• Monitorowania postępu leczenia u pacjentów z rozpoznaną chorobą Wilsona lub innymi zaburzeniami metabolizmu miedzi.

Jak przygotować się do badania?

Przygotowanie do badania miedzi w DZM wymaga:

• Dobowa zbiórka moczu:

• • Zbiórkę rozpocznij rano, po pierwszym oddaniu moczu, który nie jest zbierany. Następnie każdą kolejną porcję moczu w ciągu dnia i nocy, aż do porannej porcji dnia następnego, zbieraj do specjalnego pojemnika.
  • Przechowuj pojemnik w chłodnym miejscu (np. lodówce) przez cały czas trwania zbiórki.
  • Po zakończeniu zbiórki odczytaj i zapisz uzyskaną objętość moczu.
  • Do pojemnika jak na badanie ogólne moczu odlej niewielką objętość i jak najszybciej dostarcz do laboratorium.

• Unikaj suplementacji miedzią na kilka dni przed badaniem, chyba że lekarz zaleci inaczej.
• Poinformuj lekarza o przyjmowanych lekach i suplementach, ponieważ niektóre z nich mogą wpływać na poziom miedzi.

Odchylenia od wartości referencyjnych

Podwyższony poziom miedzi:

• Może wskazywać na chorobę Wilsona, szczególnie w połączeniu z innymi objawami klinicznymi i wynikami badań laboratoryjnych (np. obniżonym poziomem ceruloplazminy).
• Występuje również w przypadku nadmiernej ekspozycji na miedź lub zatrucia miedzią.

Obniżony poziom miedzi:

• Może być związany z niedoborem miedzi w diecie lub zaburzeniami wchłaniania, np. w chorobach przewodu pokarmowego, takich jak celiakia.
• Niedobór miedzi może prowadzić do niedokrwistości opornej na leczenie żelazem, zaburzeń neurologicznych i problemów ze wzrostem kości.

Badanie poziomu miedzi w DZM jest kluczowe w diagnostyce i monitorowaniu chorób metabolicznych, takich jak choroba Wilsona, oraz w ocenie zatrucia lub niedoboru tego pierwiastka. Wczesne rozpoznanie problemów z metabolizmem miedzi pozwala na wdrożenie skutecznego leczenia i zapobieganie poważnym powikłaniom, takim jak uszkodzenie wątroby czy zaburzenia neurologiczne. Jeśli masz objawy wskazujące na zaburzenia metabolizmu miedzi lub lekarz podejrzewa chorobę Wilsona, skonsultuj się i wykonaj badanie.

10 dni roboczych

Toksykologia

Wynik ilościowy.