Przeciwciała przeciw endomysium (EmA) w klasie IgA to specyficzne przeciwciała, które są wykorzystywane jako marker w diagnostyce celiakii – choroby autoimmunologicznej, w której organizm reagu...

P/c p/endomysium (EmA) IgA met. IF, EmA IgA

Nazwy oficjalne i zwyczajowe badania:

Przeciwciała przeciw endomysium (EmA) w klasie IgA to specyficzne przeciwciała, które są wykorzystywane jako marker w diagnostyce celiakii – choroby autoimmunologicznej, w której organizm reaguje na obecność glutenu, prowadząc do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego. Badanie EmA IgA metodą immunofluorescencji (IF) pozwala wykryć obecność tych przeciwciał, co może potwierdzić podejrzenie celiakii lub nadwrażliwości na gluten. Wykrycie przeciwciał EmA IgA jest bardzo czułym i swoistym wskaźnikiem, co czyni go kluczowym narzędziem diagnostycznym dla osób z objawami wskazującymi na nietolerancję glutenu.

Znaczenie badania P/c p/endomysium (EmA) IgA met. IF

Przeciwciała EmA IgA atakują strukturę endomysium, które jest częścią tkanki łącznej znajdującej się wokół włókien mięśniowych jelit. Obecność tych przeciwciał w organizmie jest bardzo silnie powiązana z celiakią – ich wykrycie w badaniu może wskazywać na reakcję autoimmunologiczną, która powoduje uszkodzenie jelit po spożyciu glutenu. Dzięki metodzie immunofluorescencji (IF), która charakteryzuje się wysoką precyzją, badanie EmA IgA jest jednym z najskuteczniejszych sposobów diagnostyki celiakii. Test ten stosuje się także do monitorowania skuteczności diety bezglutenowej u osób z potwierdzoną celiakią.

Kiedy warto wykonać badanie?

Badanie przeciwciał przeciw endomysium (EmA) IgA zaleca się w następujących sytuacjach:

• podejrzenie celiakii, zwłaszcza u osób z objawami takimi jak bóle brzucha, biegunka, wzdęcia, utrata masy ciała lub objawy związane z niedoborami składników odżywczych;
• występowanie w rodzinie przypadków celiakii, co może wskazywać na większe ryzyko wystąpienia tej choroby;
• choroby współistniejące z celiakią, takie jak cukrzyca typu 1, choroby autoimmunologiczne tarczycy czy zespół Downa;
• monitorowanie efektów diety bezglutenowej u pacjentów z potwierdzoną celiakią, ponieważ prawidłowo stosowana dieta prowadzi do spadku poziomu przeciwciał EmA IgA.

Jak przygotować się do badania?

• Aby badanie było miarodajne, ważne jest, aby pacjent przed pobraniem próbki nie stosował diety bezglutenowej, chyba że badanie jest wykonywane w celu monitorowania skuteczności tej diety. Zmniejszona lub wyeliminowana ilość glutenu w diecie może spowodować obniżenie poziomu przeciwciał EmA IgA, co utrudni diagnostykę.
• Badanie polega na pobraniu próbki krwi, nie wymaga szczególnych przygotowań, ale dobrze jest skonsultować się z lekarzem co do diety i ewentualnych leków, które mogą wpłynąć na wyniki.

Odchylenia od wartości referencyjnych

Interpretacja wyników badania przeciwciał EmA IgA:

• Obecność przeciwciał EmA IgA – wynik pozytywny wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo celiakii, szczególnie jeśli towarzyszą temu objawy kliniczne lub inne wskaźniki potwierdzające chorobę.
• Brak przeciwciał EmA IgA – wynik negatywny może sugerować brak celiakii, jednak w niektórych przypadkach, zwłaszcza przy niedoborze IgA, konieczne może być wykonanie dodatkowych badań, np. przeciwciał tTG IgG lub przeciwko gliadynie.

Badanie przeciwciał przeciw endomysium (EmA) IgA metodą immunofluorescencji to jedno z najbardziej specyficznych badań stosowanych w diagnostyce celiakii. Dzięki wysokiej czułości testu lekarz może dokładniej ocenić, czy objawy występujące u pacjenta wynikają z celiakii i zalecić dalsze postępowanie, w tym dietę bezglutenową, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia osób z nietolerancją glutenu.

6 dni roboczych

Autoimmunodiagnostyka

Wynik półilościowy.