Badanie poziomu przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie 1 IgM (anty-β2GP1 IgM) to jedno z kluczowych narzędzi diagnostycznych stosowanych w identyfikacji zespołu antyfosfolipidowego (APS). Zes...

Przeciwciała p/beta-2-glikoproteinie IgM

Badanie poziomu przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie 1 IgM (anty-β2GP1 IgM) to jedno z kluczowych narzędzi diagnostycznych stosowanych w identyfikacji zespołu antyfosfolipidowego (APS). Zespół ten jest autoimmunologicznym schorzeniem, które prowadzi do zwiększonego ryzyka zakrzepicy oraz powikłań położniczych, takich jak poronienia.

Beta-2-glikoproteina to białko obecne w osoczu, odgrywające istotną rolę w regulacji procesu krzepnięcia krwi. Obecność autoprzeciwciał przeciw temu białku może wskazywać na nieprawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego prowadzące do powstawania zakrzepów.

Znaczenie badania poziomu P/c p/beta-2-glikoproteinie IgM

Przeciwciała anty-β2GP1 IgM są jednym z kryteriów diagnostycznych zespołu antyfosfolipidowego. Badanie pozwala na:

• Wykrycie obecności autoprzeciwciał, które mogą prowadzić do zaburzeń krzepnięcia.
• Ocenę ryzyka zakrzepicy naczyń żylnych i tętniczych.
• Rozpoznanie przyczyny nawracających poronień, przedwczesnych porodów czy innych powikłań ciążowych.
• Monitorowanie pacjentów z podejrzeniem zespołu antyfosfolipidowego w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia.

Kiedy warto wykonać badanie?

Badanie zaleca się w następujących sytuacjach:

• U pacjentów z nawracającą zakrzepicą żylną lub tętniczą.
• W przypadku nawracających poronień lub innych powikłań położniczych, takich jak stan przedrzucawkowy.
• Przy nieprawidłowych wynikach innych badań krzepnięcia, np. testu w kierunku antykoagulanta toczniowego lub wydłużony czas APTT i czas kaolinowy.
• U osób z objawami chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy (SLE).

Jak przygotować się do badania?

Do badania przeciwciał anty-β2GP1 IgM nie jest konieczne specjalne przygotowanie. Jednak dla uzyskania miarodajnych wyników:

• Unikaj intensywnego wysiłku fizycznego przed badaniem.
• Poinformuj personel medyczny o przyjmowanych lekach, szczególnie antykoagulantach, które mogą wpływać na wyniki.
• Przystąp do badania w okresie remisji ewentualnych ostrych chorób zapalnych, które mogą zafałszować wyniki.

Odchylenia od wartości referencyjnych

Obecność przeciwciał anty-β2GP1 IgM: Może wskazywać na zespół antyfosfolipidowy, szczególnie w przypadku jednoczesnego stwierdzenia innych przeciwciał, takich jak antykoagulant toczniowy czy antykardiolipinowe.

Brak przeciwciał: Nie wyklucza zespołu antyfosfolipidowego, ponieważ diagnoza opiera się na całościowym obrazie klinicznym i wynikach dodatkowych badań.

Interpretacja wyników powinna być zawsze przeprowadzona przez lekarza specjalistę, który uwzględni objawy kliniczne pacjenta oraz wyniki innych testów diagnostycznych.

10 dni roboczych

Autoimmunodiagnostyka

Wynik przedstawiony jest w formie ilościowej.