Chlamydia (chlamydiozy) to grupa chorób zakaźnych, które wywołują bakterie z rzędu Chlamydiales. Najczęściej chlamydia kojarzy się z chorobą przenoszoną drogą płciową, ale bakterie Chlamydiales mogą wywołać także choroby układu moczowego (głównie cewki moczowej), spojówek (jaglica), jelit i dróg oddechowych. Zakażenie układu płciowego wywołuje bakteria Chlamydia Trachomatis.

Chlamydia trachomatis to najistotniejsza epidemiologicznie i klinicznie bakteria z rodzaju Chlamydiales. Do zakażenia Chlamydia Trachomatis dochodzi w czasie bezpośredniego kontaktu śluzówki, najczęściej podczas stosunku (pochwowego, analnego lub oralnego) lub w czasie porodu, kiedy to noworodek zaraża się od zakażonej chlamydią matki  Zakażenia są najczęstsze wśród osób w przedziale wiekowym 15-25 lat i częściej dotyczą kobiet niż mężczyzn.

Objawy Chlamydia Trachomatis

Chlamydia w postaci wenerycznej może występować w postaci: zapalenia cewki moczowej, zapalenia najądrzy i zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn, a u kobiet prawie w 50% jest przyczyną nadżerki szyjki macicy, cyst i zapalenia gruczołów Bartholina, zapalenia jajowodów, wtórnej bezpłodności oraz zapalenia okołowątrobowego. Zakażenie Chlamydią trachomatis może nie dawać zauważalnych objawów – nawet 70% zakażonych kobiet i ponad 50% zakażonych mężczyzn ich u siebie nie obserwuje. Natomiast jeśli już objawy występują to zwykle są to w przypadku mężczyzn:

• pieczenie przy oddawaniu moczu,
• wydzielina z cewki moczowej,
• ból jąder (jednostronny).

Natomiast kobieta zakażona chlamydią może zaobserwować u siebie, takie objawy jak:

• ból lub dyskomfort w podbrzuszu,
• żółtawe upławy,
• świąd okolic intymnych,
• ból podczas stosunku,
• krwawienia po stosunku,
• plamienia między miesiączkami,
• pieczenie i dyskomfort podczas oddawania moczu.

Jak wygląda badanie chlamydiozy?

Diagnostyka często polega na oznaczeniu immunoglobulin (przeciwciał) IgM/IgG skierowanych przeciwko chlamydii, które występują u osób z kolejno: aktywnym (IgM) i przebytym (IgG) zakażeniem chlamydią. W dalszej diagnostyce wykonuje się badanie RT-PCR w którym oznacza się DNA Ch. Trachomatis z próbki moczu lub/i wymazu z dróg moczowo-płciowych.

Kobiety na 24 godziny przed pobraniem wymazu z szyjki macicy do badania w kierunku chlamydii powinny wstrzymać się od współżycia oraz zaprzestać stosowania leków dopochwowych i irygacji. Nie pobiera się wymazu w czasie menstruacji. Pobierająca jałowym wacikiem najpierw usuwanie nadmiar śluzu z zewnętrznej części pochwy, by następnie pobrać wymaz do zbadania. Pobranie wymazu z kanału szyjki macicy jest szybkie bezbolesne.

W przypadku mężczyzn wymaz do badania pobiera się z cewki moczowej lub rowka zażołędnego. Na 48 godzin przed pobraniem próbki mężczyźni powinni się wstrzymać od współżycia oraz na 24 przed nie powinni myć genitaliów.

Leczenie chlamydii wenerycznej

Zakażenie bakteriami Ch. trachomatis wymaga podania antybiotyków. Zwykle jest to doksycyklina, azytromycyna lub erytromycyna..

Powikłania nieleczonej chlamydii wenerycznej

Zakażenie Chlamydia trachomatis sprzyja długotrwałym zakażeniom HPV, trzykrotnie zwiększa ryzyko zakażenia wirusem HIV oraz jest kofaktorem rozwoju raka szyjki macicy.

Ponadto nieleczona chlamydioza może prowadzić do wielu powikłań. Należą do nich stan zapalny narządów miednicy u kobiet, który może prowadzić do zrostów w jajowodach i w konsekwencji do bezpłodności lub do zwiększonego prawdopodobieństwa ciąż pozamacicznych. U ciężarnych może dojść do przerwania błon płodowych i przedwczesnych porodów.

U mężczyzn, najczęstszym powikłaniem jest zapalenie najądrza powodujące silne objawy bólowe i prowadzące do ograniczenia płodności. W przypadku zmian zapalnych po obu stronach, może dojść do bezpłodności w wyniku niedrożności kanalików nasiennych.